@ ยามผ่านพ้นพายุตุลาคม
คือวาระอารมณ์แห่งลมหนาว
พฤกษ์ไพรพฤศจิกาจึงกรูกราว
ร่วมบอกเล่าเรื่องราวความร้าวราน
ร่วงใบแล้วใบเล่าบนลานอดีต
เคาะสังคีตกรีดใจไปทุกย่าน
สู่ผืนดินสิ้นพลันเรื่องวันวาน
ซบเศร้ายังสุสานกาลเวลา
ซบกายท่ามกลางความงันเงียบ
เย็นเยียบผ่านเยื่อใยในพรมหญ้า
ยินไหม? ใครปลอบขวัญจำนรรจา
ยินไหม? ใครล่ำลาและอาลัย
หรือมีเพียงเสียงสวดแสนรวดร้าว
หวีดหวิวคราวลมหนาวเจ้าเคลื่อนไหว
กายเศร้าสั่นสะท้านสะท้อนใจ
มโหรีโหยไห้ใบบรรเลง
บนเส้นทางร้างไร้ใครทายทัก
เฝ้ารอผู้ผ่านพักจักลองเพ่ง
สักนิด…สดับฟังความวังเวง
ประสานเพลงพลัดพรากจากเหมันต์
@ ยามผ่านพ้นพายุตุลาคม
คือวาระอารมณ์คนเคลิ้มฝัน
กรุ่นกลิ่นยินเสียงใจไหวถึงจันทร์
ในค่ำคืนยืนยันอันยาวนาน
ใต้ฟากฟ้าราตรีไร้คำตอบ
ใจล้อมกรอบตัวตนจนเกรียมกร้าน
ส่ายไหวเพราะสิ้นหวังจากวันวาน
หรือเพียงลมพรมผ่านสะท้านใจ
พัดผ่านแล้วพรมเล่าเจ้าลมหนาว
คงถึงคราวลอยคว้างแล้วใช่ไหม
ดวงใจท้อรอร่วงดั่งปวงใบ
ไม่เหลือรอยอาลัยไว้อำลา
@ แต่เพราะใจไหวสั่นในวันเศร้า
ในลำเนาลมหนาวและหมอกหนา
ผวาแม้แผ่วลมที่พรมมา
โอ้..อารมณ์อ่อนล้าอย่าอ่อนแอ
เพียงหลับตาราตรีมีคำตอบ
เพลงใบไม้รายรอบลบรอยแผล
ใจดวงร้าวเฝ้ารอการดูแล
มิร่วงรายพ่ายแพ้แก่ฤดู
ศราทร
สยามรัฐ ชาวกรุง ๒๐๐๐, พฤศจิกายน 2543
คือวาระอารมณ์แห่งลมหนาว
พฤกษ์ไพรพฤศจิกาจึงกรูกราว
ร่วมบอกเล่าเรื่องราวความร้าวราน
ร่วงใบแล้วใบเล่าบนลานอดีต
เคาะสังคีตกรีดใจไปทุกย่าน
สู่ผืนดินสิ้นพลันเรื่องวันวาน
ซบเศร้ายังสุสานกาลเวลา
ซบกายท่ามกลางความงันเงียบ
เย็นเยียบผ่านเยื่อใยในพรมหญ้า
ยินไหม? ใครปลอบขวัญจำนรรจา
ยินไหม? ใครล่ำลาและอาลัย
หรือมีเพียงเสียงสวดแสนรวดร้าว
หวีดหวิวคราวลมหนาวเจ้าเคลื่อนไหว
กายเศร้าสั่นสะท้านสะท้อนใจ
มโหรีโหยไห้ใบบรรเลง
บนเส้นทางร้างไร้ใครทายทัก
เฝ้ารอผู้ผ่านพักจักลองเพ่ง
สักนิด…สดับฟังความวังเวง
ประสานเพลงพลัดพรากจากเหมันต์
@ ยามผ่านพ้นพายุตุลาคม
คือวาระอารมณ์คนเคลิ้มฝัน
กรุ่นกลิ่นยินเสียงใจไหวถึงจันทร์
ในค่ำคืนยืนยันอันยาวนาน
ใต้ฟากฟ้าราตรีไร้คำตอบ
ใจล้อมกรอบตัวตนจนเกรียมกร้าน
ส่ายไหวเพราะสิ้นหวังจากวันวาน
หรือเพียงลมพรมผ่านสะท้านใจ
พัดผ่านแล้วพรมเล่าเจ้าลมหนาว
คงถึงคราวลอยคว้างแล้วใช่ไหม
ดวงใจท้อรอร่วงดั่งปวงใบ
ไม่เหลือรอยอาลัยไว้อำลา
@ แต่เพราะใจไหวสั่นในวันเศร้า
ในลำเนาลมหนาวและหมอกหนา
ผวาแม้แผ่วลมที่พรมมา
โอ้..อารมณ์อ่อนล้าอย่าอ่อนแอ
เพียงหลับตาราตรีมีคำตอบ
เพลงใบไม้รายรอบลบรอยแผล
ใจดวงร้าวเฝ้ารอการดูแล
มิร่วงรายพ่ายแพ้แก่ฤดู
ศราทร
สยามรัฐ ชาวกรุง ๒๐๐๐, พฤศจิกายน 2543
